Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого). 2014.
εναπόθεση — η (Α ἐναπόθεσις) η απόθεση σ έναν τόπο, εναποθήκευση, συσσώρευση, κατάθεση νεοελλ. οι γεώδεις ύλες και τα άλατα που κάθονται πάνω στην εσωτερική επιφάνεια τού ατμολέβητα … Dictionary of Greek
πιθάκνη — και αττ. τ. φιδάκνη και λακων. τ. πισάκνα, ή, Α 1. πιθάρι που χρησιμοποιούσαν συνήθως για εναπόθεση κρασιού, κρασοπίθαρο («οἰκοῡντ ἐν ταῑς πιθάκνεσσι», Ιπποκρ.) 2. πιθάρι για εναπόθεση καρπών 3. φρ. «πιθάκνη ἰατρική» δοχείο φαρμάκων, φαρμακευτικό … Dictionary of Greek
Ιταλία — Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Ιταλίας Έκταση: 301.230 τ. χλμ. Πληθυσμός: 56.305.568 (2001) Πρωτεύουσα: Ρώμη (2.459.776 κάτ. το 2001)Κράτος της νότιας Ευρώπης. Συνορεύει στα ΒΔ με τη Γαλλία, στα Β με την Ελβετία και την Αυστρία, στα ΒΑ με τη… … Dictionary of Greek
αρτηριοσκλήρωση — και σκλήρυνση, η νόσος των αρτηριών που οφείλεται σε εναπόθεση λιπαρών ουσιών στον έσω χιτώνα ή σε σκλήρυνση του μέσου χιτώνα με εναπόθεση ασβεστίου ή σκλήρυνση των μικρών αρτηριών … Dictionary of Greek
επικονίαση — Το σύνολο των φαινομένων κατά τα οποία οι ώριμοι γυρεόκοκκοι των ανθών μεταφέρονται στο στίγμα των υπέρων για τον εγγενή πολλαπλασιασμό των φυτών. Στην περίπτωση της αυτογαμίας (γονιμοποίηση από γυρεοκόκκους του ίδιου άνθους) η ε. συντελείται από … Dictionary of Greek
καθαλάτωση — η εναπόθεση ασβεστούχων και άλλων αλάτων στα εσωτερικά τοιχώματα τών ατμολεβήτων. [ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση την ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. incrustation < λατ. incrustatio, onis «εναπόθεση, ίζημα». Η λ. μαρτυρείται από το 1858 στο Ονοματολόγιον… … Dictionary of Greek
νεκροθήκη — η (Α νεκροθήκη) νεοελλ. 1. θήκη για εναπόθεση νεκρών, σαρκοφάγος 2. θήκη για εναπόθεση οστών, οστεοθήκη, λειψανοθήκη 3. φέρετρο αρχ. υδρία, αγγείο όπου τοποθετούσαν τη σποδό τών νεκρών, τεφροδόχος κάλπη … Dictionary of Greek
αιμοσιδηρίαση — Η εναπόθεση αιμοσιδηρίνης μέσα στα κύτταρα διαφόρων οργάνων του σώματος, ιδιαίτερα στο συκώτι, στη σπλήνα, στον μυελό των οστών, στα νεφρά και στο πάγκρεας. Η νόσος εμφανίζεται με ενδοαγγειακή καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων (κακοήθης αναιμία … Dictionary of Greek
αιμοχρωμάτωση — Σπάνια παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός είναι υπερφορτωμένος με σίδηρο. Η υπερφόρτωση οφείλεται σε: α) μεγάλη αύξηση του ποσοστού του σιδήρου που προσλαμβάνεται από το πεπτικό σύστημα (πρωτοπαθής ή ιδιοπαθής α.), β) εναπόθεση του… … Dictionary of Greek
αρτηριοσκλήρωση ή αρτηριοσκλήρυνση — Πάθηση που προσβάλλει τα αγγεία και εκδηλώνεται με συμπτώματα που ποικίλλουν ανάλογα με την αρτηρία και το όργανο που αιματώνεται από αυτή. Η α. προσβάλλει περισσότερο τους άντρες, μεταξύ της πέμπτης και της έκτης δεκαετίας της ζωής τους. Αν και… … Dictionary of Greek
